Μενού

Δρόμοι πίσω χαλιά που μαζεύονται
Καταδίκη μη γυρίσεις
Εποχή
Το καλοκαίρι των άλλων
Μπροστά
Στρίβεις να σε χάσουν
Μα βρίσκουν
Τουριστικό ενδιαφέρον
Χωρίς εισιτήριο
Θα πάνε να φάνε τον τάδε απόψε
Σ' ένα καλό μέρος
Μενού πλήρη
Τα κοστολόγησαν πέρυσι
Και τα πουλήσανε πρόπερσι
Λουλούδια των σούπερ μάρκετ
Το δέρμα σου

Ποίημα και Πέντε Κάτω

από την Κατερίνα Σοπίδη

Χαϊκλάς

φώς στα πόδια μου

της περίφραξης σκιά

τα σανδάλια μου

Χαϊκού και Αδέσποτο
Κατερίνα Σοπίδη

Πιάνο Νόημα

στις μεγάλες σκάλες

εξασκήθηκες στο ανέβα

στις μικρές στο κατέβα

με δάχτυλα αισιόδοξα

ώμους θαρραλέους

η λύπη να μη φτάνει στα χέρια

στις κάτω βόλτες

όταν αγγίζεις το

Ντο

θα λέγω σε:

μεγάλες τρίτες δεν θα βρεις

με λίγο εδώ και λίγο εκεί

σε τόνο ένα και μισό

δυο παραβολές μαζί

αγώνος μείζονα

απουσίας ελάσσονα

Ποίημα και Χρωματική Αρμονία
Κατερίνα Σοπίδη

Εγγένεια

Μάνα Στιγμής -
απαλή και διαλυμένη καλά
Κρατώ Κούπα Διπλή
κουτάλι της σούπας,
Να Χαρώ
αν και θετή -
Με Συνάντησε.

Ποίημα και Νομάς
Κατερίνα Σοπίδη

Αβοήθητη

με ανοιχτά παράθυρα πέθανε

αυτή η συζήτηση

μ’ έχει παρκάρει, να θυμηθώ

σιγή φυγή τσατ ρουά ματ

νικά ο πιο δυνατός

τα ξέφραγα αμπέλια

πατάνε οι περαστικοί

σα να ‘ταν ξένα τα καλά

κρασιά που πίνανε

ολόκληρη σοδειά χάθηκε

μέσα στα χέρια μου

της έκλεισα τα παράθυρα

την έκλαψα όπως αρμόζει

σε δοσμένο από θεό

Ποίημα και Κέρασμα
Κατερίνα Σοπίδη

Θυσία

οι κορυφές των βουνών

κόπηκαν
σαν κορυφές βασιλικού,
με τα εκκλησάκια τους
να κρέμονται αθώα
-ψυχές σε πανηγύρια-
να μεγαλώσει ο κάμπος.
χωρίς πηγές και προφήτες
ο ήλιος θα βγαίνει νωρίτερα,
είπαν οι πέτρες
στα φίδια.



ποίημα και φανάρι
Κατερίνα Σοπίδη

Βαθύς Ισολογισμός

Άδειασαν τα σπίτια

Χώρισαν τα μερτικά

οι Κλέφτες

των δικών

των παιδιών

των δρόμων

της αγωνίας

μας

το Πένθος πίσω από τα κάδρα

Χαράζει στους τοίχους

τις ημέρες που αποποιηθήκαμε

την πραγματικότητα

Κλείνεις τα μάτια για τώρα

Κλείνεις το στόμα για μετά

Κακώς ελεύθερος

Κακός επαγγελματίας

Κλείσε και τα βιβλία της ευφορίας.

Σου. Μου. Του.

Δεν έχει.

Πάτωμα.

Ποίημα και Μπουκιά
Κατερίνα Σοπίδη

Το Θέαμα

   χειλιών καμπύλες

περπάτησα

   -σε ρυθμούς που μου

ζήτησαν-

    σε σιωπές ισορρόπησα

σκέτο τσίρκο.

   στην ανάγκη θα γίνω και κλόουν

αν μιλήσετε

    μια καλή κουβέντα αν αφήσετε

έξω απ’ τα δόντια

    λίγη παρέα και τον χρόνο σεβόμενοι

την κάναμε.

   να μην κάνετε εξαίρεση σήμερα

.-για ποιο λόγο;

Ποίημα και Πρώην Σφάγιο
Κατερίνα Σοπίδη

Mamma Mia

Mamma Mia

Απενεργοποιεί τα παιδιά

Αποσυνδέει τη μνήμη

Με εντολή του χεριού σου.

Πανδώρα

Οι δέκτες δουλεύουν παθητικά

Συστεγάζεται ο θάνατος

Δικαιούχος η αρρώστια.

Το κουτί

Δούρειος ίππος

Συμφορά χαμαιλέοντας

Αραχτή και συγγενής μοναδική.

Η άνοιξη

Μήπως την είδατε;

Μήπως ακούσατε τη φωνή της;

Μέσα στα τείχη ως ευχαρίστηση; Πείτε!

Του κουτιού

Με την ελπίδα στο βάθος αγριόχορτο.

Με ξεπατωμένα τα άγρια θα έρθουν τα ήμερα

Και θα πιούν οι θεοί στη γη τη δική σου

Για την απάθεια

Και

Τη σιωπή σου.

μέλι και γάλα.

Ποίημα και Τηλεκοντρόλ
Κατερίνα Σοπίδη

ORIGAMI

.

τσακισμένο

χίλιες φορές

καλλιτεχνικά

χρειάζεσαι

λυγίζεις

στέκεσαι

να γίνεις

κάτι

σε δυο χέρια

.

χαρτί μικρό

μετρημένο

άγραφο

στη χούφτα τους

διπλωμένο

από πόνο

δε βλέπεις

την ώρα

να φύγεις

.

Ποίημα και Κλειδί
Κατερίνα Σοπίδη